The World of Scale Sportscar racing

Het 1/28 Endurance Kampioenschap: Brokstukken, Koplopers en Joop Zoetemelk
Dat er dit jaar uberhaupt n Kampioenschap, laat staan n Finale gehouden werd, en dat mag best wel eens gezegd worden, was voornamelijk te danken aan het niet aflatende doorzettings vermogen en enthousiasme van "Slot promotor" Tom Peters.
Vanuit de brokstukken van de in 2010 uiteengespatte 1/28 Megane Cup werd er begin 2011 in allerijl n "nieuwe" 1/28 klasse opgezet. Dit keer zou niet het "individu" en de "sprint", maar "teamspirit" en de "lange adem" centraal staan.
Met n reglement dat hier en daar misschien niet helemaal waterdicht was en chassis die zich niet geheel zonder slag of stoot van Megane tot Group C lieten uitrekken, ging het Kampioenschap in Mei voortvarend van start.

Group C, altijd n succesvolle formule
Dat Tom met de Group C een "formule" had gekozen die goed aansloeg werd eind september al duidelijk toen bleek dat de 1/28 Endurance races konden rekenen op n gemiddeld startveld van 7 teams met elk 3 man, in tegenstelling tot andere 1/28 klassen waar men thuisrijders moest sprokkelen om aan n startveld van 12 rijders te komen.
In de 1e twee ronden wilde de Teams, teamnamen en teamleden op de grid nog al eens wisselen, maar bij de inschrijving voor de 3e ronde was er vanuit de harde kern van het startveld n duidelijke kopgroep ontstaan die in Amsterdam tijdens de finale om het kampioenschap zou gaan strijden.

Dat het 'n zwaar bevochten race zou worden stond bij voorbaat al vast, met de instroom van n aantal "nieuwe" teams uit de 1/24 liep de inschrijving al snel naar het maximum van 12 deelnemende teams. Volle bak dus, er zou voor het eerst in 2 heats gereden moeten worden. Maar de grote vraag was...in hoeverre die extra deelnemers, waaronder n paar "thuisteams", de strijd tussen de kloplopers zouden beinvloeden

Jacobs Team: Haas in het Paars
Het "familie" team Jacobs (geen fam. van Ton red.) was er vanaf het begin van het kampioenschap bij, een voorwaarde om in het uit 3 ronden bestaande kampioenschap tot de kopgroep te behoren. Met gastrijder Desmond Dekker werd in Zwanenburg de toon gezet met n mooie 2e plaats.
In Hardinxveld kreeg de Mazda met het paarse "Jaguar" dakje het zwaarder te verduren. Het gemis van Desmond (rijdend voor speed 74) werd door invaller Louis Kesseler (de "L" van het BEL team) ruimschoots goed gemaakt. Maar meer dan n 6e plaats zat er door n paar rake klappen tegen de boarding niet in.

Jacobs team:"Haasje over" runner up kampioenschap.

KAV Racing: t "Koren" gemangeld tussen thuisteams als molenstenen, maar blij met 3e plaats".

Bruised and battered met Jr & Sr Jacobs aan de trekker starte het team met n paar puntjes achterstand op de nrs 1 & 2 in de finale
Daar leek de tegenslag even voort te duren toen tijdens hun Kwalificatie sessie op de snelste baan 5 de teller geen tijden doorgaf. Gelukkig kregen ze van de W.L. een xtra 2 min waarin Jacobs Jr de Mazda met n paar honderste verschil naar de 5e start plek wist te rijden.
Het Haasje over met KAV racing was begonnen. Gedurende de race wist het team de focus vast te houden en eindigde zelfs als "best of the rest" van de "niet thuis teams" op n prachtige 4e plaats.
Ruimschoots genoeg punten om n plaatsje te stijgen in het Kampioenschap naar de 2e plek op het ere podium.

KAV team: Underdog met n Italiaans biesje
Na n 4e plaats op de Slotshop, of was t toch 3e, in ieder geval achter Matchbox en Jacobs, stond het team in Hardinxveld op de grid met n nieuwe rijder en...n nieuwe team naam. Was het zich als "underdog" te presenteren n afleidingsmanouvre om de tegenstanders in slaap te sussen? In ieder geval wist het team met n last minute setup change en sterk rijden van vooral Ron Prins op Speed 74 het "KAV van het Koren" te scheiden. Team mechanic Joop Brand was als een kind zo blij met de door de Alitalia bestickerde Mazda behaalde overwinning.
Die vreugde was wel van korte duur, al in de aanloop naar de finale begon het team opnieuw n "underdog" positie in te nemen. Waren ze echt zo kansloos tegen het aan kop liggende "thuisteam" Matchbox? Misschien, maar in de strijd met het Jacobs team lieten ze in Amsterdam toch echt n paar steekjes vallen. Wederom was de Alitalia snel, maar ook wat instabiel.

Matchbox: Ton Jacobs "vastberaden om "Zoetemelk" status te doorbreken"

Of lag het aan de onbekendheid met het totaal verschillende Circuit? Vooral baan 6 was er een waar Ron Prins n haat liefde verhouding mee ontwikkelde. Wat wel opviel was dat zelfs op de moeilijkste banen Andre Zandberg nooit zijn goedlachse humeur verloor. Met n 8e plaats in de race kwamen ze uiteindelijk 3 puntjes te kort om het Jacobs team voor te blijven. Toch waren ze zeer tevreden met hun 3e plaats in het Kampioenschap, terecht en wel verdiend.
Maar..... had n bepaald team wel zin gehad om "Zomaar" op zaterdag naar Hardinxveld te rijden... dan had het heel anders kunnen aflopen.

Team Matchbox: Zoetemelk op jacht naar Karnemelk
Na hun verpletterende overwinning in de openingsrace, waar ze per rondje zo veel sneller waren dat zelfs n motorwissel onder rijtijd de zege niet in gevaar kon brengen (exacte ronde totalen staan nog steeds op de slotshop computer red.)... de gedoodverfde favoriet voor de titel.
Ton Jacobs en Mack de Wachter vormen al jaren de stabiele kern van dit team dat, naast Jr Wachter Nick als "Tech wizzard" met hem ook altijd n "Stig" testpiloot op de achtergrond heeft.
Het was dan ook niet verwonderlijk dat er bij zo'n snelheidsverschil, af en toe met scheve ogen naar de rood witte Sauber gekeken werd. Maar met twee teamleden in de T.C van het Kampioenschap kon Matchbox zich geen "illegale" zaken in de auto veroorloven.
Dat was ook niet nodig want het reglement gaf tussen de regels door meer dan voldoen ruimte voor de vele kleine set-up verbeteringen die het team gedurende het hele kampioenschap op het basic PN chassis bleef doorontwikkelen.
Het resultaat: een 1/28 Gr C die zich als n afgetrainde atleet over de baan bewoog, licht, snel en vooral betrouwbaar. De whitebody licht bespoten met dayglow orange (maar niet te veel) voor n racey Marlboro look, en altijd maagdelijk witte inserts (maar niet te zwaar) Een textbook copy uit het boek van de grijze slotrace vos Philip de Vries: "elke honderste gevonden is er een".

Even leek er n kink in de kabel te komen toen de zorgvuldig van te voren in Hardinxveld geteste set-up op de racedag niet meer bleek te werken. Nick kon hier geen helpende hand bieden want die was in Duitsland bezig de DTWS titel binnen te halen. Maar ook zonder "super set-up" stonden Mack, Ton en niet te vergeten Peter Rijerkerk hun mannetje en wisten ze de schade beperkt te houden door alsnog op de 3e plaats te finishen. Al was dat dan wel op 50 rondes van n dolblij KAV en n 30 tal rondes achter "nieuwkomers in het kampioenschap" RfH, altijd wel te porren voor n leuk Group C reesje, ook op n iets bescheidener schaal.

Met n ex equo aantal punten met KAV (of 2 meer al naar gelang welk eindresultaat men uit de 1e ronde wil hanteren red.) en iets meer verschil naar de hoppende Jacobsen begon Matchbox met de voorberieding voor de 3e en beslissende ronde van het Kampioenschap. De tussenliggende zondagen werden besteed aan de puntjes op de i en de streepjes door de t, want ��n ding was de Matchbox'ers het hele kampioenschap door blijven motiveren,

Laatste stint van het kampioenschap op Ciruit Noord 124
vlnr: Baan 1: BEL team, Luis (net randje beeld) Baan 2: RfH Willem, Baan 3:Soulbrothers, Henri. Baan 4: Matchbox Peter. Baan 5: Jacobs Team, Remy, Baan 6: Team Zomaar, Erwin

in Ton Jacobs eigen woorden: "een eind maken aan die status van het Joop Zoetemelk team in het slotracen". Ton had er genoeg van om de eeuwige 2e te zijn.

En zo geschiedde, zeker, er was tijdens de finale race op het Ciruit Noord 124 genoeg tegenstand van de "andere thuisteams". Die zorgden er echt wel voor dat Ton, Mack en Peter hard moesten knokken om 1e te worden. En wie naar de rondetijden keek, die moest twee maal kijken voordat hij n verschil zag tussen de dof geweatherde blanke lak van de RfH Mazda met Willem aan de trekker of n "Zomaar" uit de kast getrokken AEG in handen van Erwin. Zelfs de Soulbrothers wisten hun Silberpfeil in n 6,2 rond te schoppen...toen hun slepertjes eenmaal goed stonden.
Maar voor het kampioenschap maakte t geen verschil, over het hele kampioenschap gezien was Matchbox, niet alleen qua auto, maar ook qua inzet en vastberadendheid..gewoon n klasse apart !
Het enige foutje dat Ton uiteindelijk maakte is dat hij na de race n pilsje pakte...dat had natuurlijk n glas karnemelk moeten zijn.

1/28 Endurance Kampioenschap met n staartje
Voor wie dit hele stuk braaf heeft doorgelezen kan er de indruk zijn ontstaan dat de drie koplopers, de belangrijkste teams van dit kampioenschap waren... maar dat is natuurlijk niet zo. Geen kop zonder staart, het podium dat de drie koplopers bestegen werd gedragen door de 10 overige deelnemende teams die dit 1e jaar van dit Kampioenschap net zo hard tot n succes maakten. Maar al te vaak hebben we gezien hoe n klasse in korte tijd grote startvelden wist te trekken om na 1 a 2 jaar als n opgeblazen souffle weer leeg te lopen.
Het Endurance "Team" formule blijkt ook in de 1/28 n goed werkend format te zijn, de schaal op zich heeft de potentie om zowel uit de grotere 1/24 als de kleine 1/32 groepen deelnemers te trekken. Er valt op verschillende punten nog meer dan genoeg te verbeteren aan deze "formule", verschillende stappen daar toe zijn al in vergaand stadium van voorbereiding. Belangrijk is om te onthouden dat n Kampioenschap slechts dan kan overleven als....
Het niet alleen leuk is om aan deel te nemen als je wint, ....maar dat ook blijft wanneer je dat niet doet ;)

Text:Tamar Photo & Video: Li-janne van Gool & Tamar